maandag 17 september 2007

Zal Ik Het Voor U Inpakken?

De hele stad ziet eruit alsof een soort tweedehands Christo is langsgeweest. Alles is ingepakt. Dan wel besteigerpijpt. Er zijn meer hijskranen dan mensen. De muffe lucht van afgeklopte oude stenen en de troffelwasem van nat cement waait je overal tegemoet. Heel Polen werkt hier. Er wordt hersteld, opgebouwd en afgebroken.

Sommige gebouwen verdienen het om te worden afgebroken, zoals het wanstaltige DDR-gebouw 'Das Palast der Republik.' Er rest momenteel slechts een stalen karkas. Op die plaats wil men weer een versie van het aloude Stadsslot laten verrijzen. Maar je ziet overal direct het dilemma: als je het precies namaakt wordt het spookachtig en leeg, maar je er moet ook weer niet teveel postmoderne grapjes in stoppen, anders komt de bevolking in opstand. En krijgt Berlijn een Michael Jacksonkop. 'Met de restauratie van het nieuwe voormalige Altes Museum zal in 2008 begonnen worden.'

Berlijn is best een pompeuze stad. Dat officiele gedeelte. Laten we zeggen dat er weinig humor in de oude architectuur zat. Het is Athene met Pruissische troffel en beitel, zuilen per strekkende meter. ' Ach, we zijn nou toch bezig.' Het was ooit, net als Madrid, een provinciaalse stad die wilde overdonderen. Een stad die tegen Parijs en Londen zei: ' Hee! Hee-hee! Heeeeeee! Kijk dan!'

De foto is van een van de musea op het Museumsinsel. Even later stonden we voor het Pergamon Museum. ' Zullen we naar binnen gaan?' Plientje zei: 'Het is zulk mooi weer.' DaPiet zei: 'Hoe ouder ik word, hoe minder behoefte ik heb aan oudheden.' We hebben er geen spijt van gehad. (Lees Paulines blog er maar op na!). En er komen nog regenachtige dagen genoeg.

Ik geloof dat ik wel begrijp waarom ik nooit zo nodig naar Berlijn hoefde. Het is geen romantische stad. Zoals Parijs, Rome en Praag. Af en toe strekt Berlijn haar hand naar je uit, flirt met je. Met de harde ironie van een eertijdse schone, strakke dame, die een oog, een arm en een been heeft moeten missen. En je vlucht weg voor de perverse fantasie van seks met een oorlogsinvalide.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Ha - daarom kun je donderdag niet in Utrecht eten - je zit in Berlijn derdiedas-daPiet!

Viel Spaß - groetjes aan daPlien (nog Neruda-business ter plekke?)

dirk

Pieter de Rijk zei

Genau! En ja, ik koos voor Berlijn. Ik was er nog nooit. En vermaak me prima. Viel Neruda business ter plekke. Gisteren gingen we langs bij David Schidlovski, die een zeer opzienbarend boek over Neruda schreef. In alle archieven gedoken is. Hij was alleen te laat bij het KGB-archief. Dat ging namelijk te snel weer dicht. Hij ziet er echt Joods uit, hij lijkt een beetje op Simmel als je die kent. Chileens-Joods-Duits. Was alles zeer interresant. Wij berichten hierover nog. En lees Paulines blog over haar zoektocht naar Maruca. Zie bij: ' Welke blogs lezen wij?': Pauline.

Derdiedas DaPiet.