Heil Hippie!

Dit is een marmoset. (Dat is de Engelse naam, ik kwam er niet achter wat de Nederlandse kon zijn). Ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord. Het blijkt een soort aapje te zijn. Een dwergaapje. Marmosets zijn 18 tot 20 centimeter groot. Dit is een 'cotton eared marmoset'. Een marmoset is een zogenaamde New World Monkey.

Ik kwam er op omdat ik er in een deel van de autobiografie van Leonard Woolf las. (Ik weet niet precies of L. zo'n exemplaar had als hierboven). Leonard had een keer op zo'n diertje gepast voor kennissen, maar was er toen zo gek op geworden dat hij Mitz na thuiskomst van de bezitters niet meer af wilde staan. Het was wel een eigenzinnig beestje. Zo klom Mitz vaak in een boom en wilde er dan niet meer uitkomen. Leonard vond er iets op. Omdat het aapje erg jaloers was, ging hij met Virginia onder de boom staan en kuste haar. En dan was Mitz snel beneden.

In 1935 vatten Leonard en Virginia Woolf het plan op naar Rome rijden via Duitsland. Maar Leonard was Joods en ze hadden van verschillende kanten gehoord dat het in Duitsland niet pluis was voor Joden. Dus leek het wel verstandig zich te voorzien van een aanbeveling van de Duitse ambassadeur in Engeland, een zekere Prins Bismarck. Dat document kwam inderdaad beschikbaar. Maar bleek in Duitsland niet nodig te zijn omdat het aapje effectiever was dan een vrijgeleide. Overal wilde iedereen weten wat dat voor leuk, lief beestje was dat daar op Leonard zijn schouder zat.

Ergens in de buurt van Bonn reden ze over een snelweg, maar het viel hen al snel op dat zij de enigen waren die op de weg reden en dat er om de zoveel honderd meter een soldaat stond. Alles bleek in afwachting van de komst van de president van Duitsland. (L. dacht eerst dat het om Hitler ging, maar het bleek Goering te zijn). Omdat het hen verdacht leek dat de snelweg in beide richtingen was afgesloten voor de president, probeerden ze de andere rijbaan, maar ook die bleek voor het festijn gereserveerd te zijn, en zo reden zij met het aapje op Leonards schouder langs rijen Duitsers, die Mitz en hen enthousiast toejuichten, de rechterarm hieven en luidkeels ‘Heil Hitler’ riepen.

Het is slechts één van de vele schitterende details die te lezen valt in het vierde deel van de autobiografie van Leonard Woolf, genaamd “Downhill all the way – An autobiography of the years 1919-1939.” (Verschenen in 1967). Wat een bijzondere man!