In een mooi voorbeeld laat Orwell in zijn essay 'Politics and the English Language' zien, waartoe de overwinning van het abstracte op het concrete leidt:
'I am going to translate a passage of good English into modern English of the worst sort. Here is a well-known verse from Ecclesiastes: "I returned and saw under the sun, that the race is not to the swift, nor the battle to the strong, neither yet bread to the wise, nor yet riches to men of understanding, nor yet favour to men of skill; but time and chance happeneth to them all."
Here it is in modern English: "Objective considerations of contemporary phenomena compel the conclusion that success or failure in competitive activities exhibits no tendency to be commensurate with innate capacity, but that a considerable element of the unpredictable must invariably be taken into account." '
Here it is in modern English: "Objective considerations of contemporary phenomena compel the conclusion that success or failure in competitive activities exhibits no tendency to be commensurate with innate capacity, but that a considerable element of the unpredictable must invariably be taken into account." '
Churchill had het ook in de gaten. Een Amerikaanse generaal liet hem eens een versie van een toespraak lezen die hij wilde gaan houden. Wat Churchill ervan vond? Te passief, te abstract, zei Churchill: 'What if I had said, instead of "We shall fight them on the beaches", "Hostilities will be engaged with our adversary on the coastal perimeter"?'
De neiging tot slecht en wollig taalgebruik is waarschijnlijk onuitroeibaar. Toch moeten we ertegen blijven vechten. Met mooie, heldere, krachtige woorden, zinnen, alinea's, ja, boeken. Amen. Laat ons tot slot zingen: 'Onze Taal Een Vaste Burcht.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten