Tja, DaPiet zit er enigzins bij als een heruntergekommene Duitse C-auteur op zijn Berlijnse loft. De blik die slaapgebrek verraadt. De houding van iemand die het even niet meer weet. Je zou niet kunnen zeggen of dit een man is die nodig een bier moet nemen of er juist direct mee op moet houden. Ja, het is die speciale reismix van totale wezenloosheid en latente voordringagressie. De lucht van plastic zakken met broodjes zwetende oude kaas die in de ziel is getrokken, en nog zo wat zaken, maar ik ben te moe om ze hier uit te spitten.De reis was verder volslagen onspectaculair. Je zit in een internationale trein. Maar dat ding stopt in Apeldoorn, Almelo en in Hengelo om mevrouw Olde Kamphuis op te halen die naar haar zus in Bad Bentheim (vlak over de grens) gaat. Ga toch fietsen, mens! Een internationale boemel dus. "In Holland we call it boemel. That's the opposite of mobiel."
En daarmee kom ik kort te spreken over een ander aspect van deze provinciaalse bielzenzuiger: de man met de microfoon. Natuurlijk kon hij er niets aan doen dat de koffiemachine stuk was en het theeapparaat ook. Maar hij moet wel eens aan zijn Engels gaan werken. "Welcome on board FROM the train." Toen wist ik dat we niets hoefden te verwachten. Geen koffie, geen thee, geen TGV-snelheid. Maar, het moet gezegd, ook geen visitaties, en geen vliegveldspanning. Je rijdt eenvoudig urenlang over de Noordduitse vlakte. Op z'n Russisch. Maar dan zonder thee. Nou, als er niks te zien is, kun je net zo goed een klein land hebben. Ja, daar ben ik dan wel weer net zo Hollands in als Piet Bambergen.
En zo kwamen we 'planmaessig' om 17.15 uur te Berlijn Hauptbahnhof aan, en wat voor een Hauptbahnhof! Wel het modernste station dat ik ooit zag. Als in de film ' Metropolis' van Fritz Lang met zijn meervoudig gelaagd stadsverkeer storten lange roltrappen drie, vier hoog massa' s mensen op overhevelende shoppinggalerijen uit. Alles glas en staal.
We trekken de wieltjeskoffers als bolderkarren over de grote Berlijnse plavuizen richting onze 'miniloft' in Berlin Mitte. Goed concept. Klein appartementje dat in weinig aan een hotelkamer doet denken. Keukentje erbij. Strakke inrichting. Superschnell ADSL. Alles doet het. Der Adler is gelandet.
's Avonds eten we eend bij een superhippe Thai aan de Chausseestrasse. (' Nee, ik weet een hele goeie Thai in Berlijn.' ) En we wandelen door een stad die het rustig aan doet op een mooie septemberavond.
4 opmerkingen:
Misschien een volgende keer toch maar met Berlin Air mee? Overigens is de automobiel ook een goed alternatief. Parkeren in Berlijn is geen écht groot probleem terwijl ook de buitenwijken bezocht kunnen worden.
Ha, Gyros. Natuurlijk zijn er meerdere wegen die leiden naar Berlijn. Misschien was ik ook erg negatief. Want ik heb wel lekker kunnen lezen. Al was ik door slaapgebrek wat dufkens. We wilden inderdaad de auto nemen en zullen dat de volgende keer ook doen, denk ik. Argument was ook dat de versnellingsbak van de Citro het slecht doet. Maar we zijn er en het is fijn. Ik hou je op de hoogte. Voor de buitenwijken gaan we overigens fietsen huren. Je kunt ook een Muurroute van anderhalf uren fietsen.
Ik zou toch zeggen: gewoon met de internationale boemel en dan mopperen zoals Piet Bambergen dat niet voor elkaar had gekregen, als hij, nou ja, toen hij nog...
Pietje, nou zit ik toch zelf in Berlijn, en ik heb de reis zelf meegemaakt, en jou vastgelegd in je hoedanigheid van, nou ja, je hebt het zelf al beter gezegd, en dan moet ik toch zo erg hardop lachen als ik lees hoe het allemaal is geweest, zo onderweg!
Een reactie posten