Game, Set And Match, De Tour Is Begonnen

Wimbledon is voorbij. De Tour is begonnen. Vroeger hadden we de kerk, de metten en de heiligenkalenders om de taart van de tijd in puntjes te snijden. Nu hebben we daarvoor de televisie. Ze denken altijd dat je naar het Journaal van acht uur kijkt om het Journaal. Nee, ik kijk naar het Journaal van acht uur omdat het acht uur is.

De mannenfinale van Wimbledon leek een tijd lang alleen bedoeld als agenda-alarm dat de Tour de France begonnen was. Maar vandaag was het een schitterende wedstrijd. Door de spelers. Maar ook door wat Wimbledon is. De obligate vraag: hoe krijgen ze het weer voor elkaar? Die sfeer die je nooit hebt bij andere toernooien, niet bij benadering. 'Hoe krijg je zo'n schitterend gazon?' vroegen ze een keer aan een Engelsman. 'Oh, you know, gewoon maaien en knippen. En dat een paar honderd jaar.' Perfecte definitie van beschaving. En sleutel tot het geheim van Wimledon. Geschiedenis maken. The invention of tradition. Dat het er wat toe doet als je het voor de vijfde keer wint.

En eindelijk was er weer eens een partij die me het gevoel van Borg-McEnroe van destijds gaf, een goede anti-dosis voor het opkruipende Grumpy Old Man-gevoel van de laatste tijd. Nou ja, Borg-McEnroe was beter, ja toch wel. Maar het kwam er vandaag soms in de buurt. Nadal heeft een beetje een pornoacteurshoofd, een hoofd dat er niet toe doet omdat hij andere capaciteiten heeft. Als tennispurist ben je bovendien voor Federer, hij is completer. Maar daar was hij opeens met zijn witte tas met vier gouden sterretjes en een vijfde op komst; een gouden Nike swoosh op zijn voorhoofd en gouden strepen op zijn shirt. Alsof hij opging voor de Hilbert van der Duim-trofee. Zo'n man gun je dan zijn vogelepoepje.

Maar het zou nog erger worden. Op een gegeven moment begon Federer de Zwijger het onfeilbare oog 'Hawkeye' openlijk ter discussie te stellen. 'That machine is killing me', meenden wij te horen. Natuurlijk is het vervelend als je beste bezit, je intuitie, ter discussie wordt gesteld door een robot. Maar je kunt er niks van zeggen. (De enige die er zeker iets van gezegd had, en zou hebben mogen zeggen: McEnroe natuurlijk. 'You can't be serious! I want another computer! This is so fucking Windows! I want a Mac! Now!). Maar Federer leek opeens een verwend jongetje en dat maakte hem onsympathiek. Toen kreeg de brille weer de overhand. Hij won en zat toen heel snel in een wit pak. En er zat opeens een dik horloge om zijn pols. Een Zwitsers horloge.