Twee folders van de Postbank: twee filosofieën, die zo tesamen een enigzins spagaatachtige indruk maken. De moderne mens zou leven voor, en in het Nu. Dat valt nog best wel mee, zo te zien.
Jazeker wil hij Nu genieten. Maar de echoput van die goede oude Hollandse schraap- en spaarzucht resoneert evenzeer. Denk aan die miljarden die in allerlei digitale spaarkousen hangen te walmen en dankzij verantwoorde beleggingen in de bewapeningsindustrie alleen maar groeien en groeien.
De moderne hedonist, als -ie er is, is dus vooral een calculerende hedonist. Hij lijkt zich vooral toch ook af te vragen hoe hij al die lekkere Nu's kan uitrekken tot een ononderbroken pretketting in het Hiernogmaals. Da's slim. Ik vroeg me net ook al af, wanneer nu eigenlijk mijn lijfrentekapitaal vrij zou komen.
Omdat ik toch zeker geen zin heb met mijn olijke pluk-de-dag-hoofd in een of ander gigantisch AOW-gat te tuimelen. Omdat later nu al begonnen is. Je leeft maar een keer later. Aan de andere kant. Je leeft ook maar een keer Nu. Kut. De spagaat. Ik kom niet meer overeind. Het gaat hierbij niet slechts om momenteel plezier en toekomstig plezier, maar -veel moeilijker- ook nog om huidige en toekomstige pijn. Even wanhopig als altijd zit de mens op zijn wipwap van plezier en pijn.
Modern denken zegt: in geval voor twijfel, ga voor je gevoel. Mijn gevoel zegt: Westmalle. Omdat ik het waard ben. Omdat het lekker is. Omdat ik een bepaalde pijn voel. 'Because uneasiness alone is present,' zoals John Locke schrijft, 'because that alone is present and, it is against the nature of things, that what is absent should operate where it is not'.
Je zou het niet verwachten, maar Hoofdstuk 11 van zijn werk 'Concerning Human Understanding' leest als een meditatie over drankgebruik en katers. Prachtig wijdlopig, en toch, mag ik zeggen: heerlijk helder.
Jazeker wil hij Nu genieten. Maar de echoput van die goede oude Hollandse schraap- en spaarzucht resoneert evenzeer. Denk aan die miljarden die in allerlei digitale spaarkousen hangen te walmen en dankzij verantwoorde beleggingen in de bewapeningsindustrie alleen maar groeien en groeien.
De moderne hedonist, als -ie er is, is dus vooral een calculerende hedonist. Hij lijkt zich vooral toch ook af te vragen hoe hij al die lekkere Nu's kan uitrekken tot een ononderbroken pretketting in het Hiernogmaals. Da's slim. Ik vroeg me net ook al af, wanneer nu eigenlijk mijn lijfrentekapitaal vrij zou komen.
Omdat ik toch zeker geen zin heb met mijn olijke pluk-de-dag-hoofd in een of ander gigantisch AOW-gat te tuimelen. Omdat later nu al begonnen is. Je leeft maar een keer later. Aan de andere kant. Je leeft ook maar een keer Nu. Kut. De spagaat. Ik kom niet meer overeind. Het gaat hierbij niet slechts om momenteel plezier en toekomstig plezier, maar -veel moeilijker- ook nog om huidige en toekomstige pijn. Even wanhopig als altijd zit de mens op zijn wipwap van plezier en pijn.
Modern denken zegt: in geval voor twijfel, ga voor je gevoel. Mijn gevoel zegt: Westmalle. Omdat ik het waard ben. Omdat het lekker is. Omdat ik een bepaalde pijn voel. 'Because uneasiness alone is present,' zoals John Locke schrijft, 'because that alone is present and, it is against the nature of things, that what is absent should operate where it is not'.
Je zou het niet verwachten, maar Hoofdstuk 11 van zijn werk 'Concerning Human Understanding' leest als een meditatie over drankgebruik en katers. Prachtig wijdlopig, en toch, mag ik zeggen: heerlijk helder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten