Nog maar nauwelijks twee uur in Europa' s hoofdstad en DaPiet opende al een DaMart. Het concept blijkt hier aan te slaan. Ook hier neemt het ketendenken hand over hand toe. Het chique Hotel Metropole laat zich al in de hoek drijven door 1-ster Chicken Hector. Het hele Place de Broukere begint op een negentiende eeuwse facade te lijken van laagdrempelige vreettenten. Binnenkort is het een groot Pizza Plaza. De Verproletarisering Van De Wereld neemt alsmaar toe. Affreus! Maar ja, was dat niet zo, dan hadden wij hier ook niet met spijkerbroek en wandelschoenen naar binnen kunnen stiefelen om boven op de kamer crackers met smeerkaas te gaan eten. Hoe moeten ze nou in godsnaam van hun kaviaar afkomen? De minibar laten we ook onaangetast. Vier euro voor 50 gram Cote D' Or-chocola vinden wij net iets teveel. Evenals 10 euri voor een ampul Chivas Regal. Wel lekker gegeten in de binnenstad. DaPiet at ganzenlever met een salade van jonge slablaadjes. Hij vond het wel zielig dat ze zo jong waren. Die blaadjes.
Daarna kochten we ijs en slenterden proletarisch likkend als echte toeristen door de stad. Af en toe een onverschillige blik werpend op een gouden gildengevel uit 1699. Is leuk, ja. Had ik toch al gefotografeerd. Zie ik thuis. Maar sluiten we af met een snobistische noot. LePiet kocht in een antquariaat een boek over Baudelaire van Daniel-Rops en 'Varieté' (1924) van Paul Valéry. Ja, Paul Valéry. In het Frans. In Brussel. En die ga ik nu lezen. Of zal ik nog even naar Chicken Hector gaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten