De Paninisering Van Een Wereldstad

Londen verandert. Hoe Engels is London nog? Het hotelpersoneel is Frans, de loodgieters zijn Pools, de cassieres komen uti de West Indies. Verder zie je er alleen toeristen. Londen is natuurlijk altijd een wereldstad geweest. Maar desondanks erg Engels, op zichzelf betrokken, 'insular' zoals dat heet. Viesvette worstjes en kromgetrokken spek bij het ontbijt, zwarte pudding, eigen maten, gewoon weird allemaal. Langzamerhand veranderde de wereld. Ik herinner me een uitspraak van een Engelsman die van een bepaalde gevreesde gebeurtenis zei: ' But that would be the end of the world. Of the British Empire even!'

Nu zie je dat Europa toch invloed heeft. Er is een soort terrassificatie, een paninisering van Londen aan de gang. Overal kun je opeens onder een parasol cappucino drinken en focaccio, bocaccio, boraccio eten. Globalisering: bij de supermarkt van Marks & Spencer (qua kleding een soort C&A) zagen we meest uitgebreide verzameling wereldgemaksvoedsel ooit. In plastic uiteraard. Ons beviel de salade van Hondurese sugarsnaps, Ghanese adamame-boontjes en Engelse baby leaves. Daar mixten we nog wat Thaise reuzengarnalen in pittige Paki-saus doorheen. Ook de cassiers en cassieres waren globaal: allemaal donker. Maar wat een nuances in zwart en bruin! Bijna meer soorten dan op de chocola-afdeling.

Gelukkig blijven er rare dingen. Stopcontacten met drie openingen, stuur links, zevenhoekige munten. Maar net genoeg om geinig te zijn.

Tot slot gingen we vandaag shoppen op Portobello Road in Notting Hill (zie foto boven). Zonder meer de hipste wijk die DaPiet ooit bezocht. Op de foto 'Progreso': fairtrade coffee and tea, organic sandwiches, internet access. Daarnaast een zaak die 'Criminal' heet. Beter kan DaPiet het zelf niet verzinnen. Misdadige Vooruitgang.