Synaptics: Never A Frown With Gordon Brown

Synaptics, om meer precies te zijn. Onwillekeurige breinspasmen. Ook wel genoemd: Brainfarts. Toen ik de nieuwe Britse premier Gordon Brown vanavond op tv zag, vond mijn hoofd het natuurlijk nodig te denken aan ‘Golden Brown’ van 'The Stranglers.' Zo ontzettend makkelijk! Zo'n flauwe flauwe connectie, dat had ik zelf kunnen bedenken! Sucker die ik ben, downloade ik het nummer direct van iTunes. En opeens zat ik in een groenrood geverfde studentenkamer te Risken met Harry, Peter en Ab. Grappig dat Harry erbij was. Hij zou eigenlijk naar zijn vriendin gaan. Maar we zouden ook gaan risken en Harry houdt van Risken. Dus hij belde op naar zijn vriendin. Dat hij moest verven bij een vriend. Vervolgens kunnen we het Risk-bord niet vinden. Omdat Harry ook van neuken houdt, belt hij weer op naar zijn vriendin: het verven gaat niet door, ik kom eraan! Dan vindt Peter het bord. En hangt Harry voor de derde keer aan de telefoon: er moet toch geverfd worden. En verven deden we. Tot half zeven's morgens. Ab, die temidden van 45 lege halve liters de dobbelstenen weet te vinden, ze heen en weer schudt, roept: ‘Ik val aan vanuit Australie naar Zuidoost-Azië!’ Vervolgens verliest hij zijn evenwicht, tuimelt achterover op de Jan des Bouvier-bank en zinkt weg in een duizendjarige doodsslaap. Ondertussen draait het die dag aangeschafte ‘Golden Brown’ zijn zoveelste rondje 45 half op de draaitafel. Dus ja, dit was een van die Proustiaanse muzikale Brownies die hele verloren gewaande stukken leven weer opdregde uit het moeras van de tijd. Never a never a frown never a frown with Gordon Brown...Ik ga even mijn kop onder de kraan houden.