Toen ik gisteren dus vermoeid en enigzins tripeldaas de TV uitknipte, begon ik me toch af te vragen waar ik nou een hele avond naar had zitten te kijken. Het zwijgen van Ella Vogelaar. Het tongen van Georgina. De bril van Maxima.Drie beelden die wel of niet uitgezonden hadden kunnen worden. Die misschien maar beter helemaal niet uitgezonden hadden moeten worden. Hoewel, nee: dan hadden we er niet over kunnen wauwelen een hele avond. Dan hadden we geen TV gehad. Dan kunnen we net zo goed vroeg naar bed kunnen gaan.
Maar eigenlijk had ik hier naar gekeken: naar media die verlekkerd de reuk van hun eigen poep stonden op te snuiven. Die als kinderen boven hun bolussen van gisteren en eergisteren hingen te glunderen.
Maar wat een briljant idee eigenlijk, dat recyclen van mediamest. Het lijkt wel een soort biobrandstof, binnenkort rijden de auto’s er op! Roddel & Achterklap. Eindeloos recyclebaar! De energiebron van de toekomst!
Heidegger noemde het: ‘Das Gerede’. Het Geklets. Het Weer. Voetbal. Roddel. Democratische vormen van gekakel. Van Geklep. We zijn een Kleptocratie geworden! Daar staat dat handje voor, dat gaat van kwek kwek kwek.
We hebben het over de nieuwe vriendin van Poetin, over de mooie vrouwen in het Franse kabinet, of over de belofte van nog mooiere vrouwen in dat van Berlusconi. Over het tongen van Verbaan. Over de bril van Maxima. (Heidegger, overigens: nooit wat van gelezen, ken hem alleen van Het Geklets).
Kortlevende, onbetekenende emoties, ergens tussen hoofd en kruis (ter hoogte van de chips), opgewekt door taalvaardige presentatoren en hun heliumjoker sidekicks, bedreven in het smakelijk serveren van mediaporno. U komt gegarandeerd aan uw gerief.
Slechts aanleidingen, nooit motieven. Alleen vorm, nooit inhoud. Altijd kort, nooit lang. Soundbyte Society. Kleine rotjes, gillende keukenmeiden, nutteloos restvuurwerk; niet eens pijlen, kleuren aan de hemel. En de volgende morgen moet die hele papieren troep weer worden opgeveegd. Uit deze orgie van tweedehands meningen en niet beklijvende opinies wordt je met een houten kop en een leren bek wakker, en je denkt: 'What the fuck whas that all about?!'
Kijk, ik kijk ook. Dus ik ben medeschuldig. Ik ben deel van het probleem. Aaaaah! Godzijdank had ik donderdagavond ook Pauw & Witteman gezien: met imam Fawaz en Marcouch, met Marjon van Rooijen en met Chris van der Heijden en die uitzending stond bol van wezenlijke inhoud. Islam! Internetporno! Israël! Ik kreeg last van het puntje van mijn stoel. Zo kan het dus ook. Nou, doe dat dan!
Keer terug tot de oorsprong van de journalistiek. Verheffen! Onthullen! Aanklagen! Regering, haatzaai-imams uitzetten en studiebeurzen verstrekken aan misbruikte Braziliaanse meisjes! Israël, Bezette Gebieden teruggeven! Nu!
Anders kijk ik niet meer hoor. Echt niet. Dan ga ik iets zinnigs doen met mijn leven. Ja, dat is een dreigement!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten