Ik wilde even het appartementje voorstellen dat wij in Barcelona gekocht hebben. We zitten hier op het dakterras. De rest zal ik de volgende keer wel laten zien. De Gaudi-suite, de Picasso-keuken, het Miro-hoekje. Vijfhonderd duizend euro, het is niet niks. Maar zei ik tegen Pau (Catalaans): dit voelt zo goed!
Kijk het zit zo. Wacht, even m'n sigaar weer aansteken. Pffff. Kijk. Het duurt een tijdje, maar dan realiseer je je dat er met gewoon werken eigenlijk geen droog brood valt te verdienen. Ik draai nou zo'n 50 jaar mee op dit bolletje en als ik na al die tijd 1 conclusie mag trekken is het deze: Werken is voor de dommen. Alleen met real estate bereik je iets.
En we kunnen het nou wel zeggen: dat gedoe over dat boek van Pauline, dat was maar een cover voor onze geheime vastgoedactiviteiten. Jullie trapten er allemaal in, he? Joh, romans schrijven. Kost bakken met geld.
Nou. Eerst hebben we Berlijn bekeken, daar gaan we binnenkort een woninkje aan onze portfolio toevoegen. Prenzlauer Berg. Is hip. Er wordt veel gebouwd, de markt is ruim, maar niet iedereen kan direct een woning kopen. Wij wel. Binnen tien jaar hebben we het er uit. Dat is beter dan die 1 % rente van die bedriegers van de Postbank!
6 opmerkingen:
Wat een knusse boel! Luister, koop het, ik weet wel een paar huurders... Dat vloeit allemaal zo weer terug in de kas! Jullie zouden een dief van je eigen... Oké, veel plezier nog.
Dank je, Ivich. Sommige mensen mogen hier natuurlijk gratis komen. Om te schrijven aan de Grote Europese Roman. Het lijkt me ook erg leuk als ons SVS-clubje hier zou zitten.
Jullie van de zomer in onze vakantievilla. Wij met geld toe, in jullie appartemento?
Stuur eerst maar een filmpje! Dan kijken we daarna verder. Groetjes van ons -ook aan de boys!
Nou vooruit, koop dan maar. Eens kijken, waar was ik... de badtabletten...
Laat die badtabetten nou maar, Flop, anders kom je er nooit. Gewoon wat in een koffertje gooien en hop, flop.
Een reactie posten