De dag begint mooi: zon, 18 graden. We zitten boven op het terras, ontbijten, lezen en lunchen met warm stokbrood van de bakker aan de overkant. (Kaas en extra scherpe chorizo erop, hmmm). Verdomd, het is zelfs warm. Ik kan me geen 14 november herinneren, waarop ik de hele tijd een vlieg van mijn arm probeer af te slaan.
Ik lees natuurlijk in Robert Hughes. In 'Het epos van Barcelona, koningin der steden' lees ik: "De vroegste namen van de twee rivieren die het middeleeuwse Barcelona begrensden, waren Merdanca (strontrivier) en Cagallel (drollenstroom); hun water was in de veertiende eeuw volstrekt ongeschikt als drinkwater en zo is het altijd gebleven." Dat dachten wij dus al. Dus zeulen we weer een plastic 8 litertank Ribes Aigua mineral natural naar boven.
Dan wordt het tijd eens wat te ondernemen. Omdat we al dagenlang op die Montjuich zitten uit te kijken en het lekker weer is, gaan we daar naar toe. Tussen palmbomen, pijnbomen en kaktussen beklimmen we trappen en paden, wandelen door fraaie parken. Er is een botanische tuin die merkwaardig genoeg is gewijd aan Petra Kelly, de politica van de Duitse Groenen, die zo treurig aan haar einde kwam. Het is ook een treurige tuin, die wel ergens begint, maar nergens toe leidt. Uiteindelijk komen we bij het het kasteel boven op de berg dat een fraai uitzicht op de stad en de zee biedt. De Sagrada Familia is duidelijk herkenbaar.
Robert Hughes vindt het maar niks dat het ding met vooral Japans geld af wordt gebouwd. Het wordt een "inerte kopie van een niet-bestaand "origineel'." Het project wordt verdedigd met de verwijzing naar de middeleeuwse cathedraalbouw, een collectief werk van lange adem. Volgens Hughes klopt dit niet. "Ten eerste omdat Gaudí achter het masker van armoede, nederigheid en zelfverloochening een van de meest eigenzinnige en egoistische genieën was die ooit hebben geleefd [...]" Ten tweede omdat de kwaliteit van zijn 'opvolgers' te wensen over laat: vaak wordt er regelrecht wansmakelijke rommel op de kerk geplakt ("potsierlijke Darth Vader centuriones").
Robert Hughes vindt het maar niks dat het ding met vooral Japans geld af wordt gebouwd. Het wordt een "inerte kopie van een niet-bestaand "origineel'." Het project wordt verdedigd met de verwijzing naar de middeleeuwse cathedraalbouw, een collectief werk van lange adem. Volgens Hughes klopt dit niet. "Ten eerste omdat Gaudí achter het masker van armoede, nederigheid en zelfverloochening een van de meest eigenzinnige en egoistische genieën was die ooit hebben geleefd [...]" Ten tweede omdat de kwaliteit van zijn 'opvolgers' te wensen over laat: vaak wordt er regelrecht wansmakelijke rommel op de kerk geplakt ("potsierlijke Darth Vader centuriones").
Dan zakken we de berg weer af terug naar de stad.Tijd voor een korte siësta. Loompjes in bed liggend lees ik nog wat over de vroege geschiedenis van Catalonië. Over Koning Jaume I, een grote koning uit de dertiende eeuw. Hij had rood haar. Hij veroverde Majorca op de Moren. Ja, dat deed hij. Opeens voelde ik mijn moede bergbeentjes. Toen ik weer wakker werd was het donker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten