Het was op het nippertje, maar vanmiddag kreeg ik deze herfst toch nog bij de panden van haar fraaie jas. Her coat of many colors, if I may say so. Ik heb tijdens de drukkke jaren te vaak een herfst verkloot en hoewel het me nu bijna weer -nee, toch niet, ik verliet fluks mijn zuurstofloze, donkere boekenhol en fietste naar Amelisweert. (Hier zie je mijn vertrekpunt Lunetten. Ik begaf mij in oostelijke richting, over de snelweg, en hup, snel de broccoli in! Onder de schaduw van het adresplaatje: Fort Rijnauwen).Toen heb ik een tijdje lekker op een bankje op een heuvel tegenover Fort Rijnauwen gezeten. Daar zag ik de zon onder gaan. Waarom vind ik de herfst zo mooi? Waarom is oktober mijn maand? Te fel geluk schroeit mijn huid, dan ben voel ik me net zo lekker als een witte waterkip in een gloeiendhete pan. De lente is te evangelisch, de winter te somber, de zomer broedt pest en geilheid uit: alleen in de herfst is alles er. Alle kleuren (van lentegroen tot bokbierrood), alle weertypes (een buitje sproeit te midden van de zonnestralen), alle geuren. Het is een rijke melange die je neus vult en herinneringen brouwt. Ja, koel en kruidig, heeft de herfst de essentie van versgemalen bonen. Elementair seizoen. Tijd zonder noodzaak van klinkers. Als ik een Tsjech was, zei ik: HRBST!
Ik fietste verder langs het fortenwater en zag de Dom stil in de verte staan achter weilanden met koe -het moest niet veel Hollandser worden. Ik noem een Jan van Goyen. Een Piet van Leyden. Ik snoof met graagte de intredende frisheid binnen.
Vanwaar mijn herfstmystiek? Mag ik de zomer niet? Nu ja, de zomer is een dronken vrouw. Die je recht op je bek wil kussen. En jij hebt ook zo je plannetjes met haar. Ze heeft de adem van een warme asbak, rode wijntanden en je voelt haar hete kruis door je broekstof heen. En hoewel ik niets tegen geilheid heb: de herfst is anders. De herfst kan je wang strelen met de tederheid van een nooit verklaarde liefde. De herfst is het geheimzinnige, romantische zusje van De Ietwat Clichematige Grote Blonde Stoot. En je bent nog altijd in stilte verliefd op haar langzame glimlach. We hebben het hier over het verschil tussen seks en erotiek. Herfst is erotiek voor gevorderden. Maar ik herhaal mijzelf.
Laat ik een ander maar eens herhalen: "de droog gewaaide beek/ vult zich langzaam op met bladeren en door het bos speelt moe de wind. o plotseling beginnend woest geluk/ te kleine ziel/ om deze wilde vreugde te bevatten." (H.H. ter Balkt aka Habakuk de Balker).
Ik voel me gewoon goed in de herfst. Ik rijd rond en stop regelmatig om dingetjes te noteren in een kladblok. Ook snater ik spontane, ongecensureerde herfsgedichtjes. Als ik een zwarte man met fiets plus kinderzitje zie lansgkomen: "Een neger die meezingt in de kerk/ een neger met een kinderzitje achterop/ die is goed bezig, die is vandaag de Bob/ niet alleen maar dat dansen, dat knokken en dat neuken/ maar een neger die meehelpt in de keuken.”
Na anderhalf uur kom ik bij landgoed Amelisweert uit. Het duurt even voordat ik de weg over kan: over het dropzwarte nieuwe zoab glijden de forensen als zelftevreden goden huiswaarts. En ook ik, dan. Met de laatste vreugdestralen herfstlicht op mijn opslagkaart. Maar dat de vreugde niet te wild worde nu.
3 opmerkingen:
Voorwaar een heerlijk blogje! Mag ik je gaarne uitnodigen eens een hapje te gaan eten in de nabije toekomst, bijvoorbeeld in het Utrechtse, waar ook mijn voetzolen vele afdrukken hebben achtergelaten...Als dank voor jouw steun in het kader van mijn Amerikaanse avontuur?
Ik stel voor je t.z.t., met jouw welnemen, te benaderen voor zulks! Warme, kaneelbruine groeten uit Amsterdam, Maurits Fondse
Maurizio! Volgaarne! Ik ben de komende maanden wel een aantal keertjes weg: vriendin Pauline Slot reist voor haar nieuwe boek de dichter Pablo Neruda en zijn eerste, Nederlandse, vrouw achterna, en dan ga je maar mee, als wormvormig aanhangsel. Je kunt het ontstaan van haar boek trouwens live volgen op: http://www.opzoeknaarmaruca.blogspot.com/. Maar wij slalommen wel tussen die reisjes door voor een gezellig etentje. Mooi, die kaneelbruine groeten. En insgelijks!
Ah, Piet, mooi. Fijn dat je even voor me naar buiten bent gegaan, dan kan ik vandaag binnen blijven. Ga je al snel weg met Pauline?
Of kom je volgende week vrijdag een avondje naar Amsterdam voor de lezing en een herfstbier in de stoffige Klepel?
Een reactie posten