De Scholvinckstraat Met Een Umlaut

Dit is mijn straatje (mijn huis rechts): de Burgemeester Scholvinckstraat te Warmond. Met een Umlaut. Maar die kan ik nooit vinden. En meer mensen niet. Dit tot groot verdriet van de nabestaanden van Burgemeester Scholvinck tot Umlaut.

Tegenover mijn adres een oude school, thans galerie. Naast de galerie een pleintje met een terras en een dorpspomp. Daar staat ook het Oude Raadhuis, thans ook galerie. Het nieuwe raadhuis staat in Sassenheim. Tegenwoordig maakt Warmond met Sassenheim deel uit van de gemeente Teylingen. (Leve de achteruitgang.) Maar een historisch straatje, niet? Hier wilde ik altijd al wonen. Alleen wist ik het nog niet. Maar nu wel.

In dit straatje is op Hemelvaartsdag een boekenmarkt. Ik wilde een kraampje aanvragen maar dat was al niet meer mogelijk. Nou ja, dan zet ik mijn dozen met boeken in huis, mogen de kopers gewoon binnenkomen. Want ja, ik doe boeken weg. Voor 10 eurocent. Voor het eerst in mijn leven. Met pijn in het hart.

De dozen staan al klaar in mijn oude huis. 's Nachts hoor ik ze verontwaardigd mompelen. ("Het lef!" "Waarom mag die jodenjongen Babel wel blijven?") Een Alain Touraine. Een John Guenther. Wie is van hout? Het Amerika van Kennedy. Drie boeken van/over/door Ford Maddox Ford. En iets van Huizinga. (Maar ja, daar heb ik nu de Volledige Werken toch van.)

Allemaal met die eerlijke, heerlijke muffe geur van oude misbaar geworden boeken die net iets te lang in een kartonnen doos achter de schotten van een rommelzolder hebben gestaan. 13 mei. gewoon je neus volgen. "Tien boeken voor je euro, mensen, ja kom maar 'es kijken, mensen."

Het Huis Te Warmond Nu Officieel van Mijn!

DaPiet in een genadig lentezonnetje voor zijn eerste eigen huis. Hoe dat voelt? Rechts! Hier komen die Sinterklazen van de PvdA niet aan! Ik ga gelijk lid worden van de Vereniging Eigen Huis en van de plaatselijke VVD. Dan ga ik naar Leiden om me een blauwe blazer en een grijze pantalon te laten aanmeten. Onderweg pik ik een paar kisten met Hampton Court Macanudo Maduro op en ga nog even bij de aannemer langs om met hem de plannen voor een humidorkamer te bespreken. Ook koop ik een driekleur en vlaggenstok voor mijn mast.

Maar het voelt vooral: lekker! Warmond is een stuk minder hectisch dan het door snelwegen omgeven Lunetten. Voor iemand als ik voelt Warmond aan als een permanente vakantie op Terschelling. Hoewel je het lot niet moet tarten heb je het idee dat je je fiets hier niet op slot hoeft te zetten als je even bij de AH naar binnen gaat. Jij groet mensen; mensen groeten jou. (En je wordt op het weblog van de Kagerplassen als nieuwe bewoner welkom geheten). Als je in Lunetten goeiedag zegt, is het meestal: "Don't fuck with me, bitch!" Of blikken van gelijke strekking. Later meer over Warmond. Dat je er zo lekker kan eten. En dat het zo'n mooi kerkhof heeft. Maar nu ga ik eerst eens even naar het plaatselijke Alzheimer-café.

Het Kan: Langlaufen In Lunetten!

Toen ik gisteren de sneeuw met bakken uit de hemel zag komen wist ik wel dat zo'n kans zich niet snel meer zou voordoen: langlaufen in je eigen wijk. Gelijk Seefeld en Lillehammer gebeld dat we dit jaar niet komen. Grossmutter gestorben. Dat scheelt pas geld! Ook beter voor het milieu.

Snel de langlaufspulletjes van zolder gehaald en weg. Auto's zag je niet meer. Treinen ook niet. Alleen mensen met sleetjes. Die foto's wilden nemen van iemand op ski's. Het was prachtig in Amelisweerd. Sprookjesachtig.

Toch klopte er iets niet. Het was apart, het was mooi op het sensationele af: maar eigenlijk had ik willen schaatsen dit weekeinde. Wat Holland is ontdek je niet op ski' s. Wat Holland is ligt op haar plassen en haar sloten. Dat ontdek je pas door een stel bevroren kloten...

En Wat Waren de Boeken van 2009?

Voor de goede orde: het gaat om boeken die ik dit jaar heb gelezen, niet om boeken die dit jaar uitkwamen. Volgens mij heb ik door het beleggen eigenlijk maar weinig gelezen dit jaar. Althans in vergelijking met vorige jaren. Ook las ik meer e-books (op mijn iPhone en op mijn Kindle), een wat minder fysiek gebeuren, soms lijkt het net alsof je dan niks gelezen hebt. Maar er is ook een zekere ontlezing aan de gang merk ik. Oppervlakkiger lezen, browsen, het schuim opsnuiven, niet meer het diepzeeduiken, het langzame bewonderen van de parels van de literaire oceaan. Maar hier zijn ze dan. Met losse hand en vinger samengesteld. De directie stelt zich niet aansprakelijk voor latere aanvullingen. Klik op de titels voor een verwijzing naar Amazon (met recensies door lezers). Jezus, maar 1 roman...

10. Faster, Better, Stronger - Eric Heiden. Lekker trainingsboek. Niet overdreven, daardoor motiverend. Precies wat je nodig hebt als je 50 bent geworden. Wat Heiden (Madison, 14 Juni 1958) zelf trouwens ook al is.

9. What I Talk About When I Talk About Running - Haruki Murukami. Ik hou van boeken die je zin geven om te gaan hardlopen. Murukami over zijn motivatie. Over wat voor muziek hij draait tijdens het hardlopen. Over zijn regel: nooit twee dagen achter elkaar niet lopen. Dat mensen het zo merkwaardig vinden: een schrijver drinkt toch?

8. Generation Me - Jean M. Twenge. Idols-kandidaten die niet weten dat ze voor paal staan. Studenten die niet tegen kritiek kunnen en in discussie gaan over feiten: "Dat is jouw opinie." (Ik bepaal toch zeker zelf wel wat een feit is!) Jongeren die op hun 30e nog bij hun moeder wonen. Zeilmeisjes van 14 die 3500 euro opnemen en naar Sint-Maarten verdwijnen zonder dat hun ouders dat weten. Mensen die denken dat je alles kunt bereiken "als je maar in jezelf gelooft." De belangrijkste figuur, dat ben jij. Ik bedoel: ik.

7. Take Charge Of Bipolar Disorder - Julie Fast. Zelfhulpboek van iemand die de ziekte zelf ook heeft. Heel helder wordt uiteengezet wat er gedaan moet worden: veranderingen in de levensstijl; gedragsveranderingen; vragen om hulp; en medicamenten en supplementen. 2009: The year I took charge of my bipolar disorder.

6. The Same Man - George Orwell And Evelyn Waugh In Love And War - David Lebedoff. Zo op het oog bestonden geen grotere tegendelen. De door de motten aangevreten Orwell in een slecht verwarmde bovenkamer van een tochtig huis. De welgedane Babyface Waugh op een zoveelste high society champagnefeest. Maar ze voerden beiden hardnekkig oppositie tegen de moderne tijdgeest, tegen het materialisme, vanuit een diep gevoeld ethisch besef.

5. The Vertigo Years - Phillip Blom. Beste historische boek dat ik dit jaar las. Over de machtig interessante jaren 1900-1914. Vaak worden de jaren voor de Eerste Wereldoorlog gezien als een gouden tijdperk, een tijdperk van stabiliteit en burgerlijke zekerheden. Blom laat zien dat het een tijd die was die erg op de onze lijkt: vol van te snelle veranderingen. Veranderingen die veel mensen niet aan konden. Prijs: twee wereldoorlogen.

4. Outliers - Malcolm Gladwell. Succes is meer een kwestie van generationele en sociale omstandigheden dan van aangeboren individuele vaardigheden. En van oefening: 10.000 vlieguren heeft iedereen die echt iets wil bereiken nodig. Het wordt er dus niet makkelijker op. Je moet een half genie zijn. Dan keihard werken. En dan ook nog het geluk hebben in de goede generatie en tijd geboren te zijn. Laat maar!

3. Een Frans Leven - Jean-Paul Dubois. Hee, een Frans boek. In het Nederlands gelezen, dat wel. Maar omdat ik het zo goed vond ook de Franse uitgave besteld, ga ik lezen -als ik groot ben. Beschrijving van een leven aan de hand van een opeenvolging van presidenten. Eerlijk, maar niet direct autobiografisch. Goede stijl. Zo kan het ook, Clune!

2. How To Be Free - Tom Hodgkinson.

1. How To Idle - Tom Hodgkinson. Tom Hodgkinson geeft een filosofische en vooral ook hilarische basis aan mijn toch al niet slecht ontwikkelde luiheid. Over het complot om alle verlangzaming uit het leven te slopen: uitslapen, de lunch, de siësta. Alles wat niet efficiënt is en tot bespiegeling kan leiden moet verdwijnen. Well fuck you, Tom is daar tegen. En ik ook. En dat zijn er al weer twee. Dat er maar velen mogen volgen...