Destroy The Tanks On The Bridge Goddammit!

Ik zal ook wel aangestoken zijn geweest door de koopwoede van de kersttijd. Ik heb al best veel, maar sommige dingen toch nog niet. Een LCD-tv bijvoorbeeld. Elke taxichaffeur die ik ontmoet vindt dit belachelijk. En een Playstation 3 die daar zo goed mee samengaat. Met de High Definition-tv. Voor de kerstvakantie was er een aanbieding. DaPlien hoopte al dat ik hem niet gezien had op de televisie. Maar ik zag hem in de winkel.

Op de Sony Bravia KDL SM 4588906 XJV DeLuxe draaide de laatste James Bond, Casino Royal, de scene in Venetie. Moo-hooi! Zeiden we vroeger: "Het is net echt!" Nu moeten we zeggen: "Dit is echter!" Werkelijk, de realiteit wordt overtroffen. De beelden die ik zag leken reëler dan de natuurlijke wereld om mij heen. Dieper, zatter, intenser van kleur, scherper van definitie, druipend van droomkwaliteit. Het suggereerde dat er een andere realiteit aan het ontstaan is, een hyperrealiteit. In feite zijn wij al overtroefd door de apparaten die ons omgeven: hoe ze dit hebben gefilmd en nu weergeven. Zij laten ons dingen zien die we zelf in het echt niet kunnen ervaren, alleen via hen. Als je deze tv hebt, zou het zonde zijn je huis te verlaten, dat kan alleen maar teleurstelling opleveren.

En bij deze fraaie Sony Bravia kreeg ik zomaar een Playstation 3 gratis. Het droompakket kwam op € 1800,-. Dat heb ik wel. Mag het? Gezien het gebrek in de wereld? Het mag. Ik stond daar in de Media Markt en ik had het spul al half gekocht. Ik incasseerde een flinke shot adrenaline.

In de kerstvakantie had ik niet alleen een aanval van kooplust (die blijkbaar door vele landgenoten gedeeld werd). Ik had ook een aanval van spelletjesspelen. Gamen, zoals dat heet. Schieten; racen, iemand met een welgemikte trap op een hooivork schoppen. Lekker kinderachtig. Mag het? Het mag.

En wat zagen de nieuwe Playstation 3 games er lekker uit! En de laatste pc-spellen eveneeens. Ik speelde met veel genoegen de demo van 'Call of Duty 4: Modern Warfare.' Direct gedropt in een adrenaline-pompende scene ergens in een Arabisch land, explosies, bevelen, de dwingende stem van de sergeant die roept: 'Get the javelin and destroy the tanks on the bridge!' En ik krijg de zenuwen dat ik die javelin nergens zie liggen. En dat noemen ze dan vakantie! (Maar ja, zo'n portie opwinding met een straatwaarde van enige duizenden euri laat je niet liggen).

Games: je moet je toch altijd nog weer voor excuseren dat je ze speelt. Maar mensen hebben zo hun eigen dingetjes. DaPlien bijvoorbeeld kijkt graag naar huizenprogrammas op de BBC. Als ik dat lijzig-zeikerige 'A lake de bedreums' al hoor word ik zwakzinnig van ellende. Maar fijn dat zij het leuk vindt. Maar laat mij dan lekker knallen. (Raaatttaaaaattaaaaaa! Die motherfucker!) Doe ze ook wel hoor. Laatst heeft ze ook in X-Pand Rally meegereden; een fijne, rustige rijdster.

Maar come new year, en ik heb de lcd-tv niet gekocht en de playstation 3 ook niet en maar drie spellen: 1 van € 9.95,- en 2 van € 5.00,-. Een nieuwe ervaring: iets niet doen. De stress die dat oplevert heroisch uithouden en dan merken dat de aankoop echt niet zo nodig was als je toen wel dacht, een tijdelijke aanval was van, ja van wat, van bipolair onvermogen ergens omheen te lopen, van altijd elke impuls maar moeten volgen en je niet kunnen voorstellen dat waar je nu zo enthousiast over bent volgende week weer weg kan zijn. Maar goed, ik moet nu naar de Media Markt. Gewoon even kijken wat ze hebben.

Ik Was Even (24 Kilometer) Ver Weg

Maarsbergen ligt hemelsbreed op 24 kilometer afstand van Utrecht. Een afstand die helemaal in dit digitale tijdperk een lachertje is nu we live aanwezig zijn bij elke beklimming van de Mount Everest.

Toch doet die afstand er nog steeds toe. Ze groeit juist misschien in psychologische zin ten opzichte van de fysieke ineenschrompeling. Je mompelt automatisch 'Het moet niet veel gekker worden' bij het lezen over stadse gebeurtenissen, waar je zelf een etmaal geleden het centrum van was. In het slaan van de kerkklok galmt opeens het verlangen naar een simpeler, onbedorvener levenswijze des te harder mee naarmate het onmogelljker is geworden.

Hoewel: onmogelijk? Ik kan geen verbinding krijgen met internet en dan is het leven toch gelijk een stuk simpeler, ja. (Het zijn overigens geen boertjes hier, want mijn laptop registreert louter zwaarbeveiligde netwwerken).

Ik sta een kreteksigaar te roken in de deuropening van de schuur. In de achteruin van mijn ouderlijk huis vallen dikke regendruppels op de bladeren van struiken en bomen. Het hele huis staat vol boeken. En zelfs de schuur. Ik pak er op goed geluk een van een plank. Het is een boek van Norman Lewis over een reis door Indonesie. Het regent daar. Nou! Toeval bestaat niet.

Ik voelde me daarvoor al Indonesisch-rustig, Javaans-beschouwelijk. De resident rookt, ja? En hij heeft geen zin naar de fancy fair van mevrouw X. te komen. Hij wordt ook niet afgeleid door de televisie, want die doet het niet. Mijn vader weigert een nieuw toestel te kopen. Hij wil geen LCD-televisie, geen breedbeeld-televisie, geen digitale televisie. Ik zeg niks, ik vind het prima, deze enclave. Als ik in de donkerte van het huis een fraai deeltje van de Russische bibliotheek ter hand neemt houdt niets mij meer tegen om me direct in 1862 te wanen.

Opeens breekt de zon door in de tuin. De druppels op de bladeren glanzen. Als parels van inzicht!

Wimbledon: Liquid Crystal Display Rain Delay

Ze staat een beetje beteuterd bij de steekkar met haar nieuwe Samsung LCD-tv, alsof ik met een doorgeladen pistool achter haar sta, maar ze heeft het toch echt zelf gedaan. Natuurlijk sputterde ik elke keer als we weer op 15 centimeter afstand van haar kleine zwarte miniboxje uit 1979 moesten plaatsnemen en probeerden vage poppetjes te herleiden tot bekende acteurs en actrices. Dat was een leuk spel, maar ik ben blij dat het voorbij is. Liquid Crystal Display. Klaar voor High Definition. Ik kan er zelfs mijn Playstation 3 op aansluiten. Gefeliciteerd Pauline! Gelijk maar een Harddisk DVD-recorder erbij genomen. Installatie daarvan was nog wel een probleem. Altijd weer diezelfde handleiding die vanuit het Koreaans via het Fins is terugvertaald naar iets wat heel vaag op Nederlands lijkt. Dus gaan we maar weer vrolijk op zoek naar het breedbeeldweergaveaansluitingspatroon, waarna we alleen nog maar de ingangsbronkeuzeprogrammapositie hoeven vast te stellen en het Guide Plus+ Showviewhostkanaal te fixeren. Maar dan zitten we ook eerste rang op het Centrecourt van Wimbledon. Waar het net regent. We hadden dus vandaag ook gewoon door het raam naar buiten kunnen kijken. Gratis. Maar breedbeeld regen is toch mooier! Liquid Crystal Display-regen! Die volle druppels. Die zatte kleuren. Ja, het kon wel eens een hele mooie zomer worden.