'Moderne klassieken.' Ja, daar heb je het al. Wat is er met die moderne klassieken? Vijgeblad voor snobs. Nieuwe kleren van de Keizer. Het heeft de naam. De naam dat niemand ze leest, maar ze wel voortdurend noemt. 'Ulysses' van James Joyce, 'Der Mann ohne Eigenschaften' van Robert Musil, en ga zo maar door. "Ja, ga maar door." Nou, en eh..."Snob! Jij bent zelf nog erger: jij bent een snob die niet leest!" Maar laten we het bestand eens opnemen. Breng je stem uit in de enquete onder aan de pagina. En zie direct de resultaten.
De 'kwestie' kwam onlangs in Opinio ook weer aan de orde in de briefwisseling tussen Piet Gerbrandy en Andreas Kinneging.
De laatste schreef bijvoorbeeld: "Beste Piet, Lang geleden – het lijkt wel eeuwen geleden – geloofde ook ik wat de meeste intellectuelen geloven. Dat de Rolling Stones natuurlijk goed zijn, maar dat Yes en Genesis muzikaal van hogere kwaliteit zijn. Dat Bach en Beethoven uiteraard uitmuntend zijn, maar Mahler en Sjostakovitsj interessanter. Dat het Hoboconcert in F van Bach weliswaar fraai is, maar de Kunst der Fuge spiritueler. Dat van Beethoven de symfonieën en pianoconcerten vanzelfsprekend groots zijn, maar de late strijkkwartetten toch superieur daaraan. Dat de klassieke muziek van de zeventiende tot en met de negentiende eeuw natuurlijk mooi is, maar de twintigste-eeuwse klassieke muziek, van componisten als Schönberg, Messiaen of Alban Berg, diepgravender en dus eigenlijk beter.
Weliswaar luisterde ik veel liever naar Beethoven dan naar Sjostakovitsj of Mahler, gaf ik wat Beethoven betreft de voorkeur aan de pianoconcerten en de symfonieën boven de late strijkkwartetten en prefereerde ik Bach en zelfs Haydn en Mozart boven Schönberg en Von Webern, maar ik deed dat met een kwaad geweten en een zekere schaamte. Want het kon eigenlijk niet, vond ik. Het was een zeker teken dat mijn muzikale smaak tekortschoot. Wie het echt allemaal begrijpt, wie het echt allemaal aanvoelt, kan – daar was ik van overtuigd – niet zo oordelen over muziek als ik."
De laatste schreef bijvoorbeeld: "Beste Piet, Lang geleden – het lijkt wel eeuwen geleden – geloofde ook ik wat de meeste intellectuelen geloven. Dat de Rolling Stones natuurlijk goed zijn, maar dat Yes en Genesis muzikaal van hogere kwaliteit zijn. Dat Bach en Beethoven uiteraard uitmuntend zijn, maar Mahler en Sjostakovitsj interessanter. Dat het Hoboconcert in F van Bach weliswaar fraai is, maar de Kunst der Fuge spiritueler. Dat van Beethoven de symfonieën en pianoconcerten vanzelfsprekend groots zijn, maar de late strijkkwartetten toch superieur daaraan. Dat de klassieke muziek van de zeventiende tot en met de negentiende eeuw natuurlijk mooi is, maar de twintigste-eeuwse klassieke muziek, van componisten als Schönberg, Messiaen of Alban Berg, diepgravender en dus eigenlijk beter.
Weliswaar luisterde ik veel liever naar Beethoven dan naar Sjostakovitsj of Mahler, gaf ik wat Beethoven betreft de voorkeur aan de pianoconcerten en de symfonieën boven de late strijkkwartetten en prefereerde ik Bach en zelfs Haydn en Mozart boven Schönberg en Von Webern, maar ik deed dat met een kwaad geweten en een zekere schaamte. Want het kon eigenlijk niet, vond ik. Het was een zeker teken dat mijn muzikale smaak tekortschoot. Wie het echt allemaal begrijpt, wie het echt allemaal aanvoelt, kan – daar was ik van overtuigd – niet zo oordelen over muziek als ik."
Maar eerst maar eens de enquête invullen. Of niet natuurlijk. We leven in vrij land.
