En DaPiet is de winnaar! De linker twee stapels zijn van DaPlien, de drie rechter stapels behoren toe aan DaPiet. De kleine stapel uiterst rechts laat zien dat het verschil toch nog klein is geweest. Maar al vroeg in de middag was duidelijk dat DaPiet niet meer ingehaald kon worden. In absolute aantallen is het verschil ook groter: 33 om 52. Dit zijn echter details, voer voor analysten.
De London Book Buyers Award gaat dus naar de Heer DaP. uit Utrecht, Holland. In een eerste reactie liet hij weten vooral opgelucht te zijn dat het nu allemaal voorbij was. 'Ik geloof niet dat ik nog zo'n dag had uitgehouden.' DaPlien gaf haar nederlaag eerlijk toe: 'Ik heb mijn meester ontmoet. Het waren leerzame dagen.' Er is slechts 1 vraag: hoe komen deze stapels ooit op het vasteland? DaPiet: 'Ik denk dat ik mijn kleren maar hier laat.'
Londen verandert. Hoe Engels is London nog? Het hotelpersoneel is Frans, de loodgieters zijn Pools, de cassieres komen uti de West Indies. Verder zie je er alleen toeristen. Londen is natuurlijk altijd een wereldstad geweest. Maar desondanks erg Engels, op zichzelf betrokken, 'insular' zoals dat heet. Viesvette worstjes en kromgetrokken spek bij het ontbijt, zwarte pudding, eigen maten, gewoon weird allemaal. Langzamerhand veranderde de wereld. Ik herinner me een uitspraak van een Engelsman die van een bepaalde gevreesde gebeurtenis zei: ' But that would be the end of the world. Of the British Empire even!'
Nu zie je dat Europa toch invloed heeft. Er is een soort terrassificatie, een paninisering van Londen aan de gang. Overal kun je opeens onder een parasol cappucino drinken en focaccio, bocaccio, boraccio eten. Globalisering: bij de supermarkt van Marks & Spencer (qua kleding een soort C&A) zagen we meest uitgebreide verzameling wereldgemaksvoedsel ooit. In plastic uiteraard. Ons beviel de salade van Hondurese sugarsnaps, Ghanese adamame-boontjes en Engelse baby leaves. Daar mixten we nog wat Thaise reuzengarnalen in pittige Paki-saus doorheen. Ook de cassiers en cassieres waren globaal: allemaal donker. Maar wat een nuances in zwart en bruin! Bijna meer soorten dan op de chocola-afdeling.
Gelukkig blijven er rare dingen. Stopcontacten met drie openingen, stuur links, zevenhoekige munten. Maar net genoeg om geinig te zijn.
Tot slot gingen we vandaag shoppen op Portobello Road in Notting Hill (zie foto boven). Zonder meer de hipste wijk die DaPiet ooit bezocht. Op de foto 'Progreso': fairtrade coffee and tea, organic sandwiches, internet access. Daarnaast een zaak die 'Criminal' heet. Beter kan DaPiet het zelf niet verzinnen. Misdadige Vooruitgang.
Zoals onze bevallige assistente Sissy laat zien, heeft DaPiet bij het ingaan van de laatste ronde door last minute scores in de Tate voor het eerst een voorsprong genomen. Maar die voorsprong is minimaal. Het boek is niet rond en er kan nog van alles gebeuren. De wedkantoren van Ladbroke sluiten vanmiddag om vijf uur.
Onze boekensport-correspondent voegt hier nog aan toe: 'Ikzelf gok op DaPiet. Ik denk dat hij nog een paar 'tricks up his sleeve' heeft. Zo meende ik hem eergisteren bij antquariaat 'Ulysses' een driedelige serie met werk van Louis MacNeice te zien afrekenen. Daarop werden de boeken op samenzweerderige wijze onder de toonbank geplaatst. Cheeky monkey! That's the sneaky bloke he is!'
We zullen zien, dames en heren. We verwachten de uitslag vavavond rond elven live op DaPiet. Exit polls bij de boekhandels vanaf acht uur.
